Mijn tuin is maar twintig meter lang en gemiddeld 5 meter breed en toch speelt het volledige leven zich daar af. In het klein en in het groot.
Zo heb ik sinds eind september een broedende Turkse Tortel in een meidoorn zitten. Op een piepklein nestje -je kijkt er van onder zo doorheen- zit ze nu al bijna twee weken te broeden op twee eieren. Waarom verzint een vogel het om nog te gaan broeden in oktober? De jongen groeien op in november en hebben dus geen enkele kans. Niet vanwege het voedselaanbod, dat zal er nog wel voldoende zijn, maar vanwege de kou en de te verwachten najaarsstormen. Bij een eerste flinke storm waait dit nestje uit de boom. Enfin; optimisme moet je altijd toejuichen.
Maar deze week vond ik direct onder dit romantische nest deze half opgegeten haas! Wat was hier gebeurd? De vorige avond was er nog niets te zien dus het was snachts gebeurd of in de vroege ochtend. Aan wat sporen in het rulle zand kon ik zien dat de haas zich verzet had. En er waren sporen van…..? Niet heel duidelijk. Een vos waarschijnlijk. Volgens de tuinders die rond de koffietafel in de kantine zaten te kletsen kon het geen vos zijn; die was nog nooit op het complex gezien. Nee, natuurlijk niet; een vos zie je niet zomaar in Noord-Holland en dan zeker niet tussen negen en vijf. Behalve dan in de Amsterdamse Waterleidingduinen waar ze door fotografen gevoerd worden met hondenbrokken en stukjes worst.
En wilde hond misschien? Nee, die eet de haas niet half weg. Honden hebben geen honger in Nederland; zij krijgen iedere dag om zes uur hun goed gevulde etensbak en tussendoor nog wat lekkers omdat het zo goed is voor hun gebit.
Een wilde kat dan? Nee, voor de kat geldt het zelfde als voor de hond. 99% van de katten heeft het heel goed in dit luilekkerland. Er zijn natuurlijk wel wat echt verwilderde katten maar ook die eten geen halve haas op.
We houden het dus maar op een vos. Ook wel weer leuk om te bedenken dat mijn kleine tuin zelfs een vos voedt.
De haas heeft een keurige begrafenis gekregen; de heuvel achter de vijver is nu voor altijd een heuse grafheuvel geworden. Ik vrees dat daar binnenkort ook twee jonge tortels liggen.
(De vorderingen op m’n tuin zijn te volgen op www.rienvanzuijlen.nl)